Adalet ile İlgili Şiirler

Adalet ile ilgili en güzel şiirler burada. Adalet şiirlerini sizler için yazdık. Adalet konulu şiirlerimiz 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 ve 10 kıta...

Adalet ile ilgili en güzel şiirler burada. Adalet şiirlerini sizler için yazdık. Adalet konulu şiirlerimiz 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 ve 10 kıtalıktır. Sizler de Adalet hakkında kısa ve uzun şiirlerinizi bizlerle paylaşabilirsiniz.

 

ADALET

Haktan yana esen rüzgar sessiz mi kaldı?
Bir tartı boş, diğer taraf taşla doldu mu?
Adalet, bir rüya gibi uzaklaştı mı?
Herkes kendi yolunda, vicdan kayboldu mu?

Bir ışık yanar kalplerde, hâlâ bir umut,
Doğruyu bulur elbet, yıkılsa da bir hudut.
Adaletin sesi duyulur derinlerden,
Zaman geçse de susmaz, yankılanır göklerden.

-SON-

 

ADALET

Bir terazinin kefesinde tartılır hayat,
Bir yanda hak, bir yanda haksızlık kat kat.
Kimin sesi duyulur, kimin hakkı yenir?
Adalet var mı hâlâ, yoksa çok mu uzak?

Bir çocuk ağlar gecenin ortasında,
Bir annenin duası, adalet arayışında.
Bir toprak, bir su, bölüşülmez bir hak,
Adalet olmadan insanlık olur uzak.

Sessizlik, derin bir yara açar kalpte,
Kimi güçlü bağırır, kimi susar elbette.
Ama unutma, hak er geç yerini bulur,
Adaletin sesi, karanlığı boğup durur.

-SON-

ADALET

Gecenin koynunda fısıldar sessizce,
Bir hakikat arayışında bulunursun kendince
Bir kılıç gibi keskin, bir terazide ağır,
Dünyanın dengesi, hep bir tarafa kayar.

Bir çocuk aç uyur, diğer yanda şölen,
Adalet beklerken ne çok düş kırılır birden.
Kimi güçlü, kimi yoksul; fark var mı, de hele,
Bir gün eşitlenir mi dünya diye dile?

Adalet bir güneş, doğar her sabah,
Ama bulutlar örter, gölgeler yaratır sabah.
Her taşın altına gizlenmiş bir sır,
Hakkı savunan yürek, her zaman bir kıvılcım.

Bir ses yükselir bir gün, susanlar konuşur,
Haksızlığın kefesi dolup taşar, yanar durur.
Adaletin yolu, dikenli bir tünel,
Ama sonunda ışık, sonunda bir övgü sel.

-SON-

ADALET

Bir ağaç gibi kök salar toprağın bağrına,
Adalet arar herkes, kimi susar çağrısına.
Bir taş, bir su, bir nefes kadar gerçek,
Ama dünya ne zaman anlar bu dengeyi gerek?

Bir mahkeme salonunda yankılanır bir ses,
Kimin hakkı yendi, kim kaldı heves?
Bir çocuk sorar, “Neden bu kadar zor?”
Adalet nerede, kim bilir hangi kor?

Dünya döner, dönüp durur bir hızla,
Ama hak yavaş gelir, geç kalır bazen biraz da.
Kimi güçlü kahkaha atar, kimi sessizdir,
Adalet bir gün gelir, kalpleri temizler.

Bir annenin duası, bir babanın yası,
Adalet, yaşatır her umudu, her çabası.
Bir toprağı bölüşmek kadar basit bir şeydir,
Ama bencillik, insanı her seferinde ezer, biçer.

Adaletin yolu, emekle örülen bir ip,
Her düğümü çözmek için sabırda bir dip.
Bir gün gelir, herkes eşitlenir elbet,
Adalet güneşi doğar, hepimize merhem olur elbet.

-SON-

ADALET

Karanlık gökyüzünde parlayan bir yıldız,
Adalet, arayanın umuduna saklı bir iz.
Yollar dikenli, taşlı, dolu engeller,
Ama doğruyu arayan kalp hep özler.

Bir ses yankılanır sokakların kuytusunda,
Haksızlık sarar dört yanı, adaletin yokluğunda.
Bir çocuğun açlığı, bir annenin çığlığı,
Adalet, kaybolur bencilliğin bataklığında.

Saraylar yükselir, altında yoksul ezilir,
Ama unutur insan, hakkın sesi derin gelir.
Bir sofrada taşın ağırlığı adil mi?
Paylaşmak, insanın ruhundaki ilk dil mi?

Bir gün kalkar bu sis, adalet gelir,
Her haksızlık yok olur, hak yerini bilir.
Bir terazinin kefesinde tüm gerçek yatar,
Kimse kaçamaz, her yanlış bir bedel yazar.

Tarlalar bir daha aç kalmaz güneşte,
Her bir lokma ulaşır hak edene işte.
Adalet bir masal değil, bir gerçek olur,
Her insan bu dünya için eşit bulunur.

İnsanlığın en büyük davasıdır adalet,
Ne bir kılıçla gelir ne bir taşla tehdit.
Yürekten doğar, emekle büyür,
Adaletle var olur dünya, insanca yürür.

-SON-

ADALET

Gözyaşı damlar toprağın çatlağına,
Adalet arar herkes, sessiz kalamaz adına.
Bir nefes, bir umut, her yürekte bir çağrı,
Ama neden uzak bu hakikatin dağı?

Bir çocuk sokakta, gözleri karanlık,
Haksızlık örter ışığı, dünya bulanık.
Sofralar kurulur, ama hep eksik,
Adalet nerede, niye bu denge terslik?

Bir terazi sallanır, kimin elleriyle?
Bir hak gelir mi, çıkar mı gönülleriyle?
Ama insanoğlu bencil, kör ve sağır,
Adalet fısıldar, sessizlik hep ağır.

Bir annenin duası, bir babanın yeminleri,
Adalet uğruna dökülür alın terleri.
Her taşın altına, gizlenir haklılar,
Ama doğruyu savunan hep yıldızlar.

Zaman geçer, dünya döner inatla,
Her yanlış yazılır tarihe satır satır kararla.
Adalet unutmaz, silmez hiçbir izi,
Bir gün gelir bulur herkesin yüzü.

Karanlığın içinde yanar bir mum,
Adalet bir gün gelir, alır intikamı dum.
Her yanlış hesap döner, her kaybolan iz,
Adalet bir rüzgar olur, savurur herkesi biz.

Tarlalar paylaşılır, sofralar birleşir,
Adaletle insanlık yeniden yeşerir.
Dünya eşitlenir, insanlık büyür,
Adaletle huzur gelir, her kalp gülümser, yürür.

-SON-

Adalet Şiirleri

ADALET

Bir taş atılır göle, dalgalar yayılır,
Adalet arayan kalpler, doğruda kayılır.
Her yankı bir çığlık, her çığlık bir arayış,
Ama haksızlık gölgeler, yolları sarayış.

Bir çocuk ağlar, sessizlik yankıda,
Adalet arar herkes, çırpınır karanlıkta.
Bir annenin elleri boş, gözleri dolu,
Bir babanın yüreği, yorgun ve solgun.

Tarlalar dolup taşar, zenginler daha zengin,
Ama yoksulun payı hep az, hep dengesiz bir dengin.
Adalet bir masal mı, yoksa gerçek mi?
Neden bu kadar zor, paylaşmanın sevgisi?

Bir mahkeme salonunda yankılanır bir karar,
Ama adil midir gerçekten, yoksa eksik mi yazar?
Terazinin kefesi, hep bir yana eğilir,
Haklı bir gün kazanır, elbet adalet gelir.

Her taşın altında gizlidir bir gerçek,
Ama haksızlık büyür, doğruyu ezmek gerek.
Oysa insan unutur, hak er geç bulur yerini,
Adalet susmaz, yazılır tarihin derinini.

Adalet bir güneş gibi parlayacak gün,
Karanlık gölgeler yok olup gidecek birden.
Eşitlik bir bayrak gibi dalgalanacak,
İnsanlık yeniden ışığa kavuşacak.

Bir anne gülecek, bir çocuk oynayacak,
Herkes hakkını alacak, kimse ağlamayacak.
Adalet, insana dönecek huzur,
Ve dünya hakikatin en güzel yolu olur.

-SON-

ADALET

Bir gün doğar ki güneş, ışığı adaletle dolar,
Her köşe başında yankılanır hakikatin sesi, parlar.
Kimi geçmişte kaybolur, kimi geleceğe bakar,
Ama adalet sabırlıdır, asla pes etmez, hep yakar.

Bir çift göz görür karanlıkta, ışıksız bir dünya,
Bir annenin çığlığı, bir babanın sessiz rüya.
Eller çalışır, alın teri dökülür yavaşça,
Ama bir avuç alır, geri kalanı susar, çaresizce.

Tarlalar bereketli, denizler cömert,
Ama insan bencilliğiyle hep kör, hep kederli.
Paylaşmanın erdemi unutturulur,
Adaletin ağırlığı dünyaya unutturulur.

Her haksızlık bir tohum eker öfkeye,
Adalet bekler, bir gün gelir, döner yüzeye.
Kimin hakkı yenmişse, kim unutulmuşsa,
Hak, eninde sonunda bulur hak sahibini nasılsa.

Bir çocuk büyür, hakkını bilmeden,
Bir kadın susar, adaletin gelmediği bir zeminde.
Ama umut kalır yürekte hep bir kıvılcım,
Adaletin yolculuğu hiç durmaz, hiç kırılmaz bir zincir.

Bir mahkemede sessizlik, bir sokakta sessizlik,
Adalet, bazen bir ses, bazen bir direniş.
Kimi yürek adalet için savaşır durur,
Kimi sessiz kalır, ama her kalp ona vurulur.

Bir gün gelir, taşlar konuşur, diller açılır,
Her yanlış hesap, tarihin önünde aşılır.
Adalet bir güneş gibi yükselir gökyüzüne,
Ve insanlık bir daha düşmez karanlığın özüne.

Hakkaniyetle büyür her umut, her nefes,
Adaletin hükmüyle doğar her sabah, her heves.
Bir dünya kurulur ki eşitlik yazar duvarında,
Ve o gün insanlık, gerçek huzura varır sonunda.

-SON-

ADALET

Adalet, bir şafak gibi yükselir karanlıktan,
Doğrulukla parlar, çıkar yalanlardan.
Bir annenin duası, bir çocuğun gözyaşı,
Adalet olmadan kaybolur hayatın telaşı.

Toprak, hakla yoğrulur, su adaletle akar,
Ama dünya bencilliğin pençesinde yakar.
Bir sofrada bolluk, diğerinde boş tabak,
Adalet, hangi elden kaçtı, neden uzak?

Bir terazi kurulur, dengesi şaşar,
Kimin hakkı yenir, kim hakkından taşar?
Ama hakikat susmaz, sessizce büyür,
Adalet bir tohumdur, sabırla sürülür.

Her sokakta yankılanır bir çocuk sesi,
Haksızlığın kalbinde döner acının nefesi.
Bir taşın altında saklıdır hakikat,
Ama adalet sonunda her kapıyı açar.

Eller çalışır, emek dökülür topraklara,
Ama adalet eksikse, düşer insan dara.
Paylaşmanın erdemi unutulmuş mu dersin?
Adaletle aydınlanır mı bu dertlerin hepsi?

Bir kadının çığlığı, bir babanın teri,
Adalet arar insan, yüreklerde yeri.
Her yol çıkar doğruya, geç de olsa,
Adalet, er geç bulur herkesi aynı yolsa.

Bir gün gelecek, insan hakka erecek,
Adalet güneşi, herkesi eşitleyecek.
O gün sofralar birleşecek, kalpler gülecek,
Adaletin olduğu yerde hayat yükselecek.

Adalet bir masal değil, bir hayal değil,
İnsanın özüdür, en yüce bilgi ve dil.
Bir dünyadır adalet, herkes için aynı,
Ve o gün geldiğinde kaybolur her kaygı.

-SON-

ADALET

Karanlığın içinden doğar bir ses,
Adalet, sabırla örer her nefes.
Bir çocuğun rüyasında, bir annenin duasında,
Adalet arar insan, yitip gitmez aslında.

Toprağın altın gibi verimli bağrında,
Bolluk var ama yok açın sofrasında.
Bir kılıç gibi keskin, bir terazide ağır,
Adalet, her haksızlığın son çağrısı, bir bağır.

Bir şehir uyanır, bir mahkeme kurulur,
Ama kimin sesi duyulur, kimin hakkı unutulur?
Güçlü olan bağırır, sessiz olan kaybolur,
Ama adalet unutmaz, bir gün hepsini bulur.

Tarlalar, fabrikalar, alın teri ile dolu,
Ama bir avuç kazanır, geri kalan hep yoksulu.
Bir gün paylaşmak öğrenilir mi dersin?
Adaletle yeşerir mi herkesin her mevsimi?

Bir terazi kurulur, yavaşça dengelenir,
Herkes hakkını alır, kimse eksilmez, silinmez.
O gün umut, yeniden filizlenir her yerde,
Adalet, tarihin yazılmamış en güzel şiirinde.

Kimi zengin, kimi yoksul, fark ortada,
Ama adaletle kapanır tüm bu uçurumlar sonunda.
Her el ele tutuştuğunda yeni bir güne,
Adalet, her kalpte ışık olur, umut döner güneşe.

Bir anne güler, bir çocuk oynar neşeyle,
Dünya eşitlenir, dostlukla büyür her şeyle.
Adalet, bir bayrak olur, dalgalanır göklerde,
Ve o gün gelir, insanlık özgürleşir özünde.

Adaletin olmadığı yerde karanlık büyür,
Ama bir kıvılcım yeter, karanlığı yürütür.
O kıvılcım insanın içinde saklı,
Ve adalet, hepimiz için yaratılmış bir haklı.

Bir dünya düşün, eşit her bir insan,
Adaletle yazılmış her kanun, her an.
O gün geldiğinde tarih yeniden başlar,
Ve adaletle dolar tüm sayfalar.

-SON-

ADALET

Sessiz bir rüzgar eser kalbin derinliğinde,
Adalet, bir çağrı gibi yankılanır zihinde.
Bir çocuk ağlar, bir anne gözyaşı döker,
Hak arayan insan hep karanlığa çöker.

Bir terazinin kefesinde yaşam tartılır,
Ama ağırlık hep güçlüye kaydırılır.
Kimi zengin sofralarda kahkaha atar,
Kimi ekmek için her gün umut arar.

Adalet bir güneş gibi yükselir bazen,
Ama bulutlar örter ışığını hileyle erken.
Haklı olan susar, güçlünün sesi yükselir,
Ama unutma, hak her zaman yerini bilir.

Bir yolculuk başlar, dikenli ve taşlı,
Adalet için yürür, el ele her yaşam aşkı.
Bir annenin duası göğe ulaşır,
Bir babanın teri toprağı sulandırır.

Her sokak başında bir hikaye saklı,
Adaletsizliğin kurbanı insanlık, haklı.
Bir sofranın eksik tabakları konuşur,
Adalet, susturulanların dilinde buluşur.

Tarlalar yeşerir, alın teriyle beslenir,
Ama neden hakka kavuşamaz emek denir?
Bir damla gözyaşı toprağı ıslatır,
Bir çocuk açlığında adalet aratır.

O gün gelecek, her el birleşecek,
Adalet bayrağı tüm dağları aşacak.
Haksızlık yok olacak, kin unutulacak,
Ve insanlık adaletle yeniden doğacak.

Adalet, bir masal değil, bir gerçek,
Her yürekte saklıdır onun ince bir beşiği.
Bir gün gelir, doğar o yüce güneş,
Ve dünya aydınlanır, kalmaz hiçbir leke.

Her taşın altında gizlenen doğrular,
Bir gün gün ışığına çıkar, kimse unutmaz.
Adalet, hakikatin ışığıyla parlar,
Ve insanlık adaletle hep daha yukarıya varır.

Bir dünya düşün, eşit ve temiz,
Adaletin izinde, sevgiyle devrim.
O gün insanlık, huzura erer,
Adaletle barışır her bir yürek.

-SON-

ADALET

Adalet, bir ağaçtır, kökleri derinlerde,
Her yaprağı bir umut, dalları göklerde.
Karanlık basınca bile, kökünden güç alır,
Çünkü hakikat, zamanı geldiğinde kalır.

Bir çocuğun gözlerinde sorular yanar,
“Adalet nerede?” diye, sessizlik dayanır.
Bir annenin elleri çatlamış, yorgun,
Bir lokma ekmek için yürek dolu hüzün.

Tarlalar yeşerir, denizler bereket taşır,
Ama haksızlıkla bölünür, eşitsizlik aşır.
Bir avuç toprak için savaşlar çıkar,
Adalet kaybolur, insanlık karışır.

Terazinin kefesi her zaman eşit değil,
Güçlü olan kazanır, zayıf olan eğilir.
Ama unutulmaz, adaletin gözü kör değildir,
Sabırla bekler, zamanı geldiğinde silinir.

Bir şehir uyanır, sokaklar yankılanır,
Bir hak arayışı, bir umut, bir insan kalır.
Karanlıkta parlayan küçük bir ışık,
Adaletin sesi, hepimizin ortak çığlık.

Her taşın altına saklanmış bir gerçek,
Adaletin yolu uzun ama hep net.
Zalim bir gün düşer, mazlum kalkar,
Adaletin gücüyle tüm yaralar sarılır.

Bir annenin duasında yankılanır umut,
Bir babanın teriyle yazılır alın yazısı, mutlu.
Adalet bir damladır, büyür bir çağlayan,
Haklı olan her zaman bulur yolunu buradan.

Bir gün gelecek, her kalp aydınlanacak,
Adaletin ışığı tüm dünyayı saracak.
Paylaşmanın gücüyle dostluk filizlenecek,
Ve insanlık adaletle yeniden yeşerecek.

Bu dünya kimseye ait değil tek başına,
Adaletle yaşarız, kalırız barış içinde yana yana.
Bir el uzanır, diğeri onu tutar,
Adaletle birleşir her kalp, her hayat tutar.

Adalet, insanca yaşamanın ilk adımıdır,
Her haksızlık biter, herkes mutlu kalır.
O gün geldiğinde ne savaş ne kin,
Adaletle büyür insanlık, tertemiz bir zemin.

-SON-

ADALET

Adalet, bir yıldız gibi parlar gecede,
Hakikatin ışığıdır, kaybolmaz hiç yerde.
Karanlık ne kadar yoğun olsa da hâlâ,
Adalet bir nefes olur, ulaşır en uzak dağa.

Bir annenin yüreğinde sessiz bir çığlık,
“Adalet nerede?” diye sorar usulca bir ışık.
Bir çocuk gözlerini gökyüzüne çevirir,
Bir lokma ekmek için dualar eder, bekler.

Tarlalar yeşerir, toprak bereketini sunar,
Ama eşitsizlik, her sofrayı yarıda bırakır.
Birinin altını, diğerinin taşını ağır kılar,
Adaletin terazisi, neden hep şaşar?

Bir mahkeme kurulur, kararlar verilir,
Ama kimin hakkı korunur, kim incinir?
Adalet bazen bir fısıltı, bazen bir haykırış,
Haksızlığın duvarlarına çarpan bir karşı çıkış.

Her adımda bir yara, her dönemeçte bir iz,
Adaletin yolu uzun, ama sonunda temiz.
Kimi susar, kimi bağırır, kimi direnmez,
Ama haklı olan, sonunda zaferden geçer.

Zaman sabır ister, adaletin süzgeci ince,
Her yanlış hesap döner er geç bilince.
Bir gün sofralar birleşir, tabaklar eşitlenir,
Adalet, herkesin sofrasına hakla yerleşir.

Adalet bir güneş olur, ısıtır tüm kalpleri,
Ne savaş kalır ne açlık, herkesin elleri.
Birleşir bir sofrada, paylaşır her insan,
Ve adaletle buluşur, sevgiyle dolan zaman.

Bir çocuğun rüyası, bir annenin duası,
Bir babanın alın teriyle yazılır tüm yasa.
Adalet, her taşın altından çıkar,
Ve her kalpte yankılanır, korkuları yakar.

Bir dünya düşün, adaletle yoğrulmuş,
Her köşe başında sevgiyle doldurulmuş.
O gün insanlık gerçek huzura varır,
Ve adaletle birlikte mutluluğa karışır.

Adalet bir umut, bir yol, bir hedeftir,
Her insan için var, herkes için gerektir.
Bir gün geldiğinde her hak yerine gelir,
Ve dünya, adaletle özgür bir hale erer.

Adaletin olduğu yerde karanlık yoktur,
Çünkü o, hakikatin gücüyle doludur.
Bir gün gelir, tüm yürekler birleşir,
Adaletle aydınlanan dünya özgürleşir.

-SON-