Ağaç sevgisi ile ilgili en güzel şiirler burada. Ağaç sevgisi şiirlerini sizler için yazdık. Ağaç sevgisi konulu şiirlerimiz 2, 3, 4, 5, 6, ...
Ağaç sevgisi ile ilgili en güzel şiirler burada. Ağaç sevgisi şiirlerini sizler için yazdık. Ağaç sevgisi konulu şiirlerimiz 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 ve 10 kıtalıktır. Sizler de Ağaç sevgisi hakkında kısa ve uzun şiirlerinizi bizlerle paylaşabilirsiniz.
AĞAÇ SEVGİSİ
Kökleri
toprağın derinliğinde saklı,
Bir sevda taşır ağaç, dallarında haklı.
Her yaprak bir umut, her dal bir dua,
Ağaç, hayat verir insana ve doğaya.
Gökyüzüne
uzanır, yıldızlara yakın,
Her rüzgarla dans eder, her yağmurla akın.
Bir gölge olur yorgun bir yolcuya,
Ağaç sevgisi, her kalpte bir yuva.
-SON-
AĞAÇ SEVGİSİ
Bir ağaç
büyür sessizce, derin bir sır gibi,
Kökleri sarar toprağı, dünyaya sarılmayı bilir.
Her dalı bir hayat, her yaprağı bir nefes,
Doğanın kalbidir ağaç, sevdası sınırsız bir heves.
Gölgesinde
dinlenir insan, ruhu huzur bulur,
Ağaç konuşmaz ama sessizliğiyle okşar durur.
Her mevsim başka bir armağan sunar bize,
Yaprağında bahar, gövdesinde zamanın izi gezer gizlice.
Ağaç
sevgisi, bir çocuğun hayaline kök salar,
Her dokunuşta doğanın kalbini bize anlatır.
Bir dünya düşün, ağaçlarla dolu,
Her nefesimizde onların sevgisi, doğruluk yolu.
-SON-
AĞAÇ SEVGİSİ
Gökyüzüne
uzanan elleriyle bir ağaç,
Köklerinde saklar toprağın bin bir sırrını.
Her yaprakta bir masal, her dalda bir kucak,
Doğa, ona aşkla bakar, sever onun varlığını.
Bir sabah
rüzgarı eser, dallar usulca dans eder,
Her kıvrımında doğanın müziği yankı bulur.
Ağaç, bir şiir gibi sessizce söyler,
Toprağa bağlıdır ama ruhu özgürce durur.
Bir gölge
olur yorgun gezginlere,
Bir sığınak olur kuşlara, böceklere.
Her yağmur damlasında bir sevgiyle büyür,
Ağaç, insanın unuttuğu sevgiyi hep bilir.
Sevgiyle
sarılsa herkes ona bir gün,
Doğa uyanır yeniden, döner eski gün.
Ağaç sevgisi, köklerimizde saklı,
Dünya, onunla birlikte güzel ve haklı.
-SON-
AĞAÇ SEVGİSİ
Bir tohum
düşer toprağın koynuna sessizce,
Minik bir umut yeşerir, filizlenir yüreklice.
Bir rüzgarla okşanır, bir yağmurla büyür,
Ağaç, doğanın şefkatiyle hayat bulur, sürdürür.
Kökleri,
toprağı sarar, kucaklar dünyayı,
Dalında kuşlar, gövdesinde bin yaşam hikayeyi.
Her yaprak bir mevsimin izini taşır,
Ağaç, geçmişle geleceği birbirine bağlar.
Bir gölge
olur güneşin ateşine inat,
Bir nefes verir, dünyaya hayat.
Ağaç sevgisi, insanın özüdür aslında,
Ama unutur bazen insan, koşar kendi karanlığına.
Bir çocuk
sarılır ona, gövdesinde hayaller kurar,
Bir yaşlı dinlenir gölgesinde, anılarını anlar.
Her dalı bir kucak, her yaprağı bir mektup,
Ağaç, susar ama sevgisi hep açık ve umut.
Ona
sevgiyle dokun, köklerini hisset,
Doğa onunla nefes alır, dünyaya nefret hissettirme.
Ağaç sevgisi, insanın kurtuluşudur,
Onunla beraber insanlık, huzura kavuşur.
-SON-
AĞAÇ SEVGİSİ
Sessiz
bir öğretmen gibi durur ağaç,
Dallarında sabır, gövdesinde hikaye saklar.
Her mevsim bir ders verir, konuşmaz ama,
Köklerinden dalına kadar sevgi taşır daima.
Bir
yağmur damlasıyla başlar onun yolculuğu,
Gövdesine işler zamanın ince dokusu.
Bir rüzgar eser, yaprakları dans eder,
Her hareketinde doğanın şarkısı yükselir.
Bir
çocuğun elleri dokunur kabuğuna,
Sanki zaman durur, geçmiş fısıldar kulağına.
Her çizgi bir iz, her iz bir yaşam,
Ağaç sevgisi, insanın doğayla olan bağlam.
Bir kuş
yuva yapar, bir sincap saklanır,
Ağaç, herkes için bir yuvadır, asla aldanır mı?
Gölgesinde dinlenir yorgun bir gezgin,
Her dalında bir umut, her yaprağında bir dingin.
Kimi
zaman sessizlikte konuşur ağaç,
Kimi zaman rüzgarla dans eder barış.
Bir ormanın ortasında huzur bulur insan,
Ağaç sevgisiyle yeniden başlar her an.
Eğer onu
seversen, karşılık beklemez,
Ama sevgini unutursan, dünya ses etmez.
Ağaç sevgisi, doğanın kalbidir hep,
Onunla yaşar dünya, onunla nefes eder.
Her
dalında bir armağan, her kökünde bir sır,
Ağaç, insanlığın dostudur, onunla mutluluk gelir.
Bir gün herkes anlayacak bu sevgiyi,
Ve dünya, ağaçlarla dolacak yeniden sevinci.
-SON-
AĞAÇ SEVGİSİ
Bir ağaç
büyür yavaşça, toprağın kalbinde,
Zamanın sessiz eliyle yazılır kaderinde.
Kökleri derinlere iner, geçmişe tutunur,
Dalları göğe yükselir, geleceğe dokunur.
Her
yaprak bir nefes, her dal bir dost eli,
Ağaç, sevgiyle büyür, sessiz ve derin deli.
Rüzgarın fısıltısıyla konuşur yaprakları,
Her mevsim bir masal taşır, gökyüzüne bakar adı.
Bir gölge
olur sıcak yaz gününde,
Bir kalkan olur yağmurun hırçın dövüşünde.
Gövdesinde saklar yılların izlerini,
Ağaç, insanın unutulmuş sevgilerini.
Bir çocuk
dokunur ona, sanki bir sır arar,
Kabuğunda yaşamın hikayesi yankılar.
Bir dalına kuş konar, şarkılar söyler,
Ağaç, sessizce dinler, sevgiyle örer günler.
Tarlaların
kenarında ya da ormanın içinde,
Ağaç, her yerde aynı sevgiyle izler seni.
Bir yaprak düşer, bir rüzgarla savrulur,
Her şeyin döngüsünde ağaç hep doğrulur.
Dünya
onunla nefes alır, onunla yaşar,
Ama insan unutursa, doğa yavaşça solar.
Oysa her ağaç bir mucizedir, bir armağan,
Onu sevmek, hayatı sevmek demektir her zaman.
Bir gün
gelir, insan anlar bu gerçeği,
Her ağaç sevgisiyle büyütür insanın geleceği.
Kökler, toprağı sarar, gövde gökyüzüne uzanır,
Ve dünya, ağaçlarla yeniden anlam kazanır.
Ağaç
sevgisi, kalplerin en saf ilmi,
Doğa, onunla konuşur, onunla silinir kin.
Her dalda bir umut, her yaprakta bir söz,
Ağaç, insanın unuttuğu sevgiye ayna tutar öz.
-SON-
 |
| Ağaç Sevgisi Şiirleri |
AĞAÇ SEVGİSİ
Bir tohum
düşer toprağa, rüzgarın getirdiği,
Bir yağmurla can bulur, güneşle dirildiği.
Küçük bir filiz, bir ağacın ilk adımıdır,
Zamana meydan okur, sessizce büyür sabırdır.
Kökleri
derinlere iner, toprağı kucaklar,
Dallarında yıldızlara dokunur hayaller saklar.
Her yaprak bir sır taşır, her dalda bir hikaye,
Ağaç, doğanın kalemiyle yazar sonsuz sahneyi.
Gölgesinde
dinlenir yolculuğun yorgunu,
Ağaç, herkes için bir dost, bir sığınak sunar ruhunu.
Bir kuş yuvasını kurar, bir arı çiçeğini bulur,
Ağaç, yaşamın merkezidir, sessizce durur.
Her
mevsim başka bir elbise giyer dalları,
Baharda çiçeklerle dolar, kışın karla sarar kolları.
Yaprak döker, yeniden doğar, doğanın öğretmeni,
Ağaç sevgisi, insanın ruhunun öz efsanesi.
Bir ağaç
susar ama konuşur kendi lisanında,
Kabuğunda zamanın izleri, derin manasında.
Her çocuğun oyun arkadaşı, her ihtiyarın dostu,
Ağaç, sevgisiyle sarar insanı sonsuz coşkusu.
Bir orman
düşün, birlikte büyüyen ağaçlar,
Her biri kardeştir, her biri sevgiyle bağlanır.
Birlikte rüzgara karşı direnirler,
Birlikte güneşe yükselir, hayatta derin yerler.
Ellerinle
dokun ona, hisset kabuğun sırrını,
Köklerinden aldığın enerjiyle anla aşkın anlamını.
Ağaç sevgisi, insanın unuttuğu en eski bağ,
Ama onunla yeniden bulunur kaybedilen çağ.
Dünya
ağaçlarla nefes alır, onlarla parlar,
Onlar olmadan, insanlık yavaşça solar.
Bir dalında umut, bir kökünde şefkat saklı,
Ağaç, bize öğretir yaşamın en haklı haklısı.
Bir gün
herkes anlayacak bu sevginin gücünü,
Ve dünya, ağaçlarla büyütecek barışın özünü.
Her tohum bir hediye, her yaprak bir kelime,
Ağaç sevgisiyle yaşamak, insanca bir dileme.
-SON-
AĞAÇ SEVGİSİ
Kökleri
toprağın derinliğinde saklı,
Bir ağaç, sessizce büyür, doğaya haklı.
Her yaprağı bir nefes, her dalı bir hikaye,
Doğanın en kadim dostudur, sessizce şikayet etmeyen meyve.
Bir
rüzgar eser, dallar dans eder usulca,
Her yaprak bir şarkı, her dal bir kucak.
Gökyüzüne uzanır, yıldızlarla konuşur,
Gövdesinde yılların sessiz tarihini taşır.
Bir çocuk
sarılır ona, masallar fısıldar,
Bir kuş yuva yapar, orada hayat başlar.
Gölgesinde dinlenir yorgun bir yolcu,
Ağaç, her kalpte kök salar, her ruhta bir yolculuk.
Her
mevsim başka bir güzellikle dolar,
Baharda çiçeklerle, yazda serin bir diyar.
Kışın karla süslenir, sonbahar altınla parlar,
Ağaç sevgisi, insanı her zaman sarar.
Bir
tarlanın kenarında ya da ormanın derininde,
Ağaç, insan için bir umut, bir sevinçtir içinde.
Kökleriyle toprağı sarar, dallarıyla gökyüzünü,
Ağaç sevgisi, doğanın insana sunduğu en büyük yemin.
Bir
yağmur damlasıyla can bulur yeniden,
Bir tohumla başlar her şey, hayat birden.
Ama insan, unutursa bu kadim sevgiyi,
Dünya kurur, sessizleşir, kaybeder neşeyi.
Bir orman
düşün, kökleri birbirine sarılı,
Her ağaç, diğerine dost, birbirine varılı.
Birlikte direniyorlar fırtınalara, yağmurlara,
Ağaçlar, doğanın şarkısı, insanlığın yaralarına çare.
Bir el
uzanır, dallarında sevgi bulur,
Bir kalp dokunur, ruhu huzurla dolup taşır.
Ağaç sevgisi, insanın özüne bir yolculuk,
Onunla dünya güzelleşir, her yaşam bulur mutluluk.
Bir gün
herkes anlar bu sevginin gücünü,
Ağaçların kökleri, insanların kardeşliğini büyütür.
Her yaprak bir kelime, her dal bir cümle,
Ağaç sevgisiyle yazılır hayatın en güzel destanı.
-SON-
AĞAÇ SEVGİSİ
Köklerinden
toprağa bağlanmış sessiz bir el,
Ağaç, zamanın tanığı, hayatın en özel heceleriyle.
Her rüzgarla fısıldar geçmişin hikayesini,
Her yaprakta saklar dünyanın nefesini.
Bir ağaç,
gövdesinde saklar binlerce yaşamı,
Kuşlar yuva kurar, dalları taşır yağmuru.
Gölgesinde dinlenir insan, bir nefes alır,
Ağaç, dosttur, asla sırtını dönmez bir an.
Dalları
gökyüzüne dokunur, yıldızlarla konuşur,
Gövdesindeki her çatlak, zamanın izlerini taşır.
Bir ormanın derininde, ağaçlar fısıldaşır,
Birbirine destek olur, kökleriyle birleşir.
Bir çocuk
kollarıyla sarılır ona sımsıkı,
Ellerinde hissettiği o kabuk, sevdanın sırrı.
Her dokunuşta bir sevgi yankısı bulur,
Ağaç sevgisi, insanı sessizce yüceltir ve onur.
Her
mevsim bir hediye sunar, doğanın cömerti,
Baharda çiçeklenir, yazın gölgesi serin bir meltem gibi.
Sonbahar, altın yapraklarla bir şölen olur,
Kışın beyaz bir örtüyle, sadelikte kaybolur.
Ağaçlar,
doğanın savaşçılarıdır sessizce,
Her fırtınaya direnir, her yağmura göğüs gerer ince.
Ama insanoğlu unutur bu dostluğu bazen,
Ağaç sevgisini silerse, dünya sessizleşir zaten.
Bir tohum
düşer, bir umut yeşerir yeniden,
Her ağaç bir hayattır, geçmişten bugüne gelen.
Kökler toprağı sarar, dallar gökyüzüne uzanır,
Ağaç sevgisi, dünyanın kalbine kazınır.
Bir
ormanın içinde yürür insan, huzurla dolar,
Her ağaç, bir dost gibi, ona merhamet sunar.
Gökyüzüne doğru büyür, insanı da yanında taşır,
Ağaç, sevginin ve hayatın sonsuz bir anıtıdır.
Bir gün
insan anlayacak bu sevgiyi derinden,
Ağaçlarla kardeş olmanın mutluluğunu yeniden.
Onlar olmadan nefesin bile yarım kalacağını,
Ve doğanın bize hediyesinin eşsiz anlamını.
Ağaç
sevgisi, insanlığın unuttuğu bir şarkıdır,
Ama bir gün, bu şarkı yeniden yankılanacaktır.
Her tohum bir başlangıç, her dal bir umut,
Ağaç sevgisiyle aydınlanır dünya, bulur tüm mutluluk.
-SON-
AĞAÇ SEVGİSİ
Bir tohum
düşer toprağa, sessiz bir veda gibi,
Ama o vedanın içinde saklıdır sonsuz bir şiir.
Bir yağmurla can bulur, bir güneşle ısınır,
Ve küçük bir filiz, hayata doğru yükselir.
Kökleri
toprağın derinliklerine iner,
Sarar geçmişin izlerini, geleceğe haber verir.
Her bir dalı bir kol olur gökyüzüne uzanan,
Her yaprak bir nefes, hayatı yeniden kuran.
Bir ağaç,
bir ormanın içinde yalnız değildir,
Kökleri diğer ağaçlarla birleşir, bir güç verir.
Toprakta paylaşır suyunu, gölgede saklar sırları,
Her ağaç, diğerinin kardeşidir, dostu, arkadaşı.
Dallarında
kuşlar şarkılar söyler, yuvalar kurar,
Rüzgarla dans eder yapraklar, doğanın nazarında.
Her çatlak bir anıdır gövdesinde saklı,
Her yüzeyde zamanın sessiz fısıltıları aklı.
Bir
çocuk, kollarıyla sarılır gövdesine,
Sanki geçmişi kucaklar, hisseder tüm sevgisine.
Bir yaşlı, gölgesinde oturur, anılarını anar,
Ağaç, sessizce dinler, her kelimeyi kalbine yazar.
Ağaçlar,
doğanın savaşçılarıdır her mevsimde,
Bir fırtınaya direnirler, bir kuraklığa yenilmezler.
Ama insanoğlu unutur bazen onların sevgisini,
Ve kesilen her ağaçla kaybolur dünyanın sesi.
Bir
ormanın içinden yürüyorsun, sessiz bir huzurla,
Her adımında hayatı duyuyorsun, saf ve onurla.
Her ağaç bir destandır, yazılmış dallarla,
Ağaç sevgisiyle bağlanır insan, doğanın çağrısına.
Bir tohum
ek, bir umut büyüt, bir dünya yarat,
Ağaçlar olmadan insanlık hep yarım kalacak.
Her dalında bir armağan, her kökünde bir sır,
Ağaç sevgisiyle yaşamak, en büyük onurdur.
Bir gün
gelecek, dünya yeniden uyanacak,
Ağaçlarla dolu bir gelecekle nefes alacak.
Her insan anlayacak bu sevginin büyüklüğünü,
Ve dünya, ağaç sevgisiyle bulacak sonsuz bütünlüğü.
-SON-
YORUMLAR